Montaz test for postcard prints. Reboot Space, 2019
Two designs inspired by the antiquity geometric era, on silk screen prints and, a silver jewelry, available at the Archaeological Museums, 50 copies each. 2020
Kατώτερος
Kατώτερος από αυτούς που είναι έξυπνοι.
Κατώτερος από αυτούς που έχουν τον τρόπο τους.
Κατώτερος από τους ανώτερους.
Inferior
Inferior to the clever ones.
Inferior to those who pull strings.
Inferior to the superior ones.
Inférieur
Inférieur de ceux qui sont intelligents.
Inférieur de ceux qui ont les bons bouts.
Inférieur des supérieurs.
Δεν πρόκειται για κρίση ταυτότητας. Είναι ένα σημάδι που δηλώνει την κοινωνική μου θέση και τίποτα περισσότερο.
Εν τω μεταξύ, με αυτόν τον τρόπο δηλώνω την νομιμοφροσύνη μου προς τους ανώτερους γλυτώνοντάς τους χρόνο και ενέργεια. Χρόνο, από το να ψάχνουν πάνω μου τα σημάδια που δηλώνουν την κοινωνική μου θέση, και ενέργεια, από το να χρειαστεί να μου επιβάλουν την ανωτερότητά τους.
Με αυτόν τον τρόπο, εξασφαλίζω ακόμα πως σε καμμία περίπτωση, είτε εξαιτίας κάποιου ενδύματος, είτε κάποιου ασυνήθιστου τόνου στην φωνή μου, δεν θα θεωρηθώ ανώτερος.
Nothing to do with identity crises. Nothing more than a sign indicating the social rank I belong to.
Meanwhile, this way I show my loyalty to the superiors by saving them time and energy. Time, from having to search on me for the signs of my ranking, and energy, from having to impose their superiority on me.
This way, I also make sure that not-for-a-chance, coming from an unusual appearance or by an accidental tone of my voice, I could be mistaken for a superior.
χάος, είναι η φυσική κατάσταση των πραγμάτων.
οι πεποιθήσεις περί του αντιθέτου αποτελούν μόνο ένδειξη μαλθακών αισθήσεων.
οι επιλογές μας συνήθως εντάσσονται σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να ορίσουμε μέσα στο χάος κάποιου είδους τάξη.
αναπόφευκτα αυτή η τάξη είναι υποκειμενική και εύθραυστη.
Συχνά έρχονται δάκρυα στα μάτια μου αλλά σταματούν εκεί. ... Με απασχολούν διαρκώς δύο πράγματα: ο έρωτας και ο θάνατος. ... Έχω νιώσει να πεθαίνω μαζί με έναν έρωτα. Έχω νιώσει το αίμα μου να χάνεται από τις φλέβες και ο νους να ακινητοποιείται. Έχω νιώσει αθάνατος καβάλα στον έρωτα. Αλαζόνας και παντοδύναμος όσο δεν παίρνει. ...
Εμφανίστηκε ως κομήτης, ένα λαμπερό πεφταστέρι στην μέση ενός θολού μεσημεριανού ουρανού, το οποίο συγκρουόμενο με την γη επέφερε αναταράξεις καταστροφικές και λυτρωτικές: Φωτιές υψώθηκαν και κατέκαψαν κάθε ξερόκλαδο γεροντίστικης συνήθειας. Ισχυροί άνεμοι παρέσυραν τα θολά νέφη της μετριότητας. Ένα αστρικό μέταλλο σε πλήρη τήξη επέβαλε ένα φως που έκανε κάθε ψέμα να δείχνει εκτεθειμένο όπως η μύγα πάνω στον γλόμπο.
(Αποσβολωμένος, ταυτόχρονα με όλες τις αισθήσεις σε υπερδιέγερση, παρακολουθώ αυτό το καυτό μέταλλο με κίνδυνο να τυφλωθώ. Διατηρώ την παράδοξη ελπίδα ότι θα υπάρξει η στιγμή οπότε θα μπορέσω να ακουμπήσω το χέρι μου πάνω του. Θα το οικειοποιηθώ.)
Ακόμα, ποτάμια ποίησης ξεχύθηκαν, κατακλύζοντας κάθε επηρεπή νου. Απλές λέξεις μετουσιώθηκαν σε έννοιες απροσέγγιστες και απερίγραπτες. Λέξεις όπως 'Μαρία' ή, 'Κώστα' έγιναν ξαφνικά ικανές να περιγράψουν κάθε ανέλπιστη ευτυχία, ακόμα και την ίδια την γαλήνη του νου. Το 'Εγώ' έχασε κάθε γνώριμη υπόσταση πρoσπαθώντας να υψωθεί πέρα από ό,τι είχε υπάρξει μέχρι τότε και να μεταμορφωθεί σε κάτι τόσο υπέρτερο, που θα το καταργούσε μέσα στο 'Εμείς'.
Το μεγαλειώδες πεφταστέρι ως το γιγάντιο πέος του Χρόνου έσπειρε με ένα μόλις βλέμμα το αιδοίο του Σύμπαντος. Αναπαρήγαγε έτσι, ακόμα μια φορά, σε μια απειροελάχιστη ωστόσο -ασήμαντη κλίμακα, την διαδικασία μέσα από την οποία το κάθετί δημιουργείται και αφανίζεται.
[en]:
Tears often come to my eyes but they stop there. ... I am constantly occupied by two things: love and death. ... I have felt like dying along with love. I have felt my blood vanishing from my veins and my mind coming to a standstill. I have felt immortal while riding on love. Arrogant and powerful as can be. ...
It appeared as a comet, a shiny shooting star in the middle of a dim noon sky which by crashing on earth it brought vibrations, disastrous and liberating: Flames rose and burnt all the dry twigs of the aged people's habits. Strong winds carried away the blur clouds of mediocrity. An outer space metal, totaly melted, imposed a light that made every lie seem exposed like a fly on a light bulb.
(Astonished, at the same time with all my senses in full arousal, I observe this burning hot metal in danger of blinding myself. I preserve this obscure hope that a moment will come when I will be able to lay my hand on it. I will make it my own.)
Even more, rivers of poetry poured out flooding any prone mind. Simple words transformed into unreachable and unspeakable meanings. Words like “Maria” or “Kosta” were suddenly able to describe states of unexpected happiness, even the peacefulness of the mind itself. The “Ego” lost any known attribute while it tried to stand above all it had been up to until then and transform into something so sublime, it would be abolished into the “Us”.
The glorious shooting star, as the giant penis of Time, sowed -just by a glance- the vulva of the Universe. It reproduced this way, once more, in a micro however, insignificant scale, the process through which every single thing is created and vanished.
In a few words: Communication through the use of slogans constitutes a way of communication imposed by advertisement. Thus the power of advertisement is great, as slogans are now the main way of interaction in all levels of society. The vindication of a different quality in communication may be considered as Anti-Advertising, contradicting the attempt to create slogans from another starting point, or by deconstructing the existing ones. It is a vindication of a form of communication for which the analysis of the complexity of human existence and social behaviour will be required, through circuitous speech. Slogans and promotional speech constantly form an accelerating environment of falsehood, which is tumbling humanity towards the direction it rose from. Analytical language, when produced as well as comprehended, forms a decelerating environment of knowing oneself and others, which exclusively has the ability to boost humans to evolve.
2008 | video, leaflets
Presented at:
>Festival [Wo+Man]2, Aνοιχτοί Ορίζοντες, Αθήνα, 2008.
In a few words:
[en]
Guilt is what I am.
Any act of acceptance, subjection and revolt takes place in relation to the guilts I am.
Guilt is the most successful mechanism of oppression and the most secure boundary.
Guilts constitute the starting point of education and the foundation stone of all societies.
Guilts evolve through space and time and are imposed in accordance to the needs for survival, the inventiveness or perversion of the leading groups, or even by coincidences.
[ελ]
Ενοχή είναι αυτό που είμαι.
Κάθε δράση αποδοχής, υποταγής και ανταρσίας συμβαίνει σε σχέση με τις ενοχές που είμαι.
Ενοχή είναι ο πιο επιτυχημένος μηχανισμός καταπίεσης και το πιο ασφαλές περιχαράκωμα.
Οι ενοχές αποτελούν την αφετηρία της παιδείας και τον θεμέλιο λίθο κάθε κοινωνίας.
Οι ενοχές τροποποιούνται στον χώρο και τον χρόνο και επιβάλλονται αναλόγως των αναγκών για επιβίωση, της επινοητικότητας ή της διαστροφής των ηγετικών ομάδων, ακόμα και από συμπτώσεις.
Leaflet:
This video was produced exclusively for the FoldedIn internet project by the Personal Cinema art group.
It proposes that the violent video war games form a strange and totally unknown to us reality for the youngsters. Video games are part of the educational system, just as the Mass Media are. We just don't care.
2007 | videos, posters, installations, performances
(27 days of participation and equal projects at the Emergency Room formed by Thierry Geoffroy/Colonel)
In a few words:
«
Colonel means authority.
I don't give a shit for authority.
The need for authority, like the need for belief and the need for god, is the proof of human insufficiency.
/
I can not accept human insufficiency.
I want to be complete.
I want to be god.
/
(An ant is god. A deer is god. A radish is god. Sand is god. No human is god.)
/
Thierry is a human. This human has a great idea.
This human believes in utopia.
He believes in humanity.
Thierry made a game for humans.
He says: Humans can be gods.
Humans can save themselves.
/
I love this game.
I trust Thierry.
I urge to walk along with him.
»
In a few words:
The video is a 7 minute projection that could be considered as a short-lengh-movie presenting the development of four
parallel stories. A reader who “consumes” and tiles newspapers, a group of smokers who smoke and collect
the cigaret leftovers, the written narration of a small story that instantly becomes trash and last, a trash
collector at his natural environment. The trash collector, once in a while, replies to the question of an invisible
reporter -which question consists the title of the video- with the phrase: "I am not interested in art. I am
interested only in trash."
The installation is consisted by a TV screen placed on top of newspaper tiles and a jar with the cigarette leftovers underneath.
Presented at:
> Youth Biennial Of The European Mediterranean Countries, Sarajevo, Bosnia-Herzegovina.
> Media Terra, European Tour
> Participation at the Personal Cinema project The Making Of Balkan Wars
Ποιος ανέχεται το τυχαίο; Ποιος αρκείται σ' αυτό; Ποιος κυλά με το ποτάμι γκρινιάρης κι ικανοποιημένος; Ποιος δεν τολμά να δει: το συνηθισμένο είναι παράλογο. Ποιος λέει: ε, κι εγώ τι να κάνω;
Φαντάσου: Ένας άνθρωπος του νεάντερταλ με λαχτάρα ταρακουνά μια μηλιά. Σήμερα το πρωί ένα μήλο έπεσε από το τραπέζι. Μια ώρα μετά οι εφημερίδες έγραφαν: Τρεις κοσμοναύτες ενενήντα μέρες σε τροχιά γύρω από τη γη.
Το ξέρεις: τα πάντα πέφτουν στη γη. Τώρα ξέρεις ακόμα: το διαστημόπλοιο πάει ίσια πάνω. Γι αυτό είσαι άνθρωπος.